Een volwassen kind met autisme? Zie dan maar eens een woonplek te vinden waar hij of zij zelfstandig kan leven mét zorg. Die is er niet, concludeerde Mariëtte Snoeren uit Waalwijk. En dus zette ze er zelf de schouders onder.
Mariëtte Snoeren is de moeder van Abel (26). Sinds vier jaar woont hij in behandelcentrum Lichtboog van Reinier van Arkel in Vught. De medewerkers doen hun best, zegt ze. “Maar het is en blijft een behandelcentrum, het is geen thuis.”Abel is het wonen in een groep zat. Hij wil een eigen plek, een woonkamer en keuken die hij niet met anderen hoeft te delen. En zijn moeder wil zelf meer de regie voeren over de zorg voor haar zoon. Maar ga het maar zoeken, een zelfstandige woning mét de juiste zorg. Snoeren begon er een jaar of vijf geleden al mee, maar kwam van een koude kermis thuis.
“Voor mensen met bijvoorbeeld een verstandelijke of zwaar lichamelijke beperking zijn er mogelijkheden, maar voor mensen met een psychisch probleem is er heel weinig. En in deze regio helemaal niets.” En dat is wel nodig, weet Snoeren. “Er zijn veel verschillende vormen van autisme. Sommige mensen kunnen prima zelfstandig wonen, maar hebben daarbij wel begeleiding nodig.”
Snoeren klopte aan bij de gemeente en bij woningcorporatie Casade. Daarnaast werd ze bestuurslid bij Chapeau woonkring Heusden, een wooninitiatief in Drunen. “Daar wonen niet alleen mensen met autisme, maar het gaat wel om mensen die ook zorg nodig hebben om zelfstandig te kunnen wonen. Ik wilde me daarin verdiepen. De kunst afkijken zeg maar.”
Vijf jaar later
Snoeren had al snel door dat ze zoiets ook in Waalwijk wilde. En dan het liefst wel gericht op één doelgroep, mensen met autisme. “Zodat je de zorg heel gericht kunt afstemmen.”
Vijf jaar nadat Snoeren voor het eerst bij Casade binnenstapte is de zaak rond. Waalwijk heeft nu haar eigen woonkring, bestaande uit een bestuur van vier mensen. Van de 75 sociale huurwoningen die de wooncorporatie aan de Kasteellaan gaat bouwen, zijn er achttien voor Chapeau woonkring Waalwijk gereserveerd.
Casade bouwt twee panden aan de Kasteellaan, met achttien appartementen voor mensen met autisme. De bewoners krijgen straks allemaal hun eigen appartement en een gezamenlijke ruimte op de begane grond. “Iedereen woont straks zelfstandig, maar als mensen het fijn vinden om samen te koken, koffie te drinken of tv te kijken, dan kan dat ook.”
De woningen zijn pas over twee jaar beschikbaar, maar nu al is de belangstelling groot. Er is zelfs al een wachtlijst. Toch heeft het zin om je in te schrijven als je interesse hebt, zegt Snoeren. “Niet iedereen die zich aanmeldt zal in aanmerking komen voor een woning. Onze plekken zijn echt voor mensen die grote problemen hebben en 24 uurszorg nodig hebben.” Mensen die in aanmerking willen komen, moeten een WLZ-indicatie hebben voor langdurige zorg, zegt Snoeren. “Anders kunnen we dit project ook niet betalen.”
De bewoners kopen gezamenlijk hun zorg in. Chapeau woonkring Waalwijk gaat daarvoor een contract aan met Leermakers Autismegroep. “Medewerkers van Leermakers zijn gespecialiseerd in autisme en houden straks 24 uur per dag een oogje in het zeil. Gaat het goed met iedereen? Neemt iedereen zijn medicijnen in?”
De zorggroep begeleidt mensen ook bij het vinden van een dagbesteding. “Dat kan betaald werk zijn, vrijwilligerswerk, maar ook samen boodschappen doen en koken. Als mensen maar bezig zijn.” Dát is belangrijk, weet Snoeren uit ervaring. “Wie niks te doen heeft gaat denken. En als die gedachten negatief zijn, gaat het mis.”
Nog even geduld oefenen
De bouw van de huizen mag dan rond zijn, Abel zal toch nog twee jaar moeten wachten voordat hij kan verhuizen. “Dat was wel even een teleurstelling, maar goed, het is zoals het is.” Tot die tijd komt Abel gewoon elk weekeind naar zijn ouderlijk huis. “Bijna elk weekeind. En dan wandelen we regelmatig even naar de locatie waar de woningen komen. De oude school die er stond, is inmiddels gesloopt. Nog even, dan woon je hier, zeggen we dan.”
Auteur: Sylvia van de Ven
Foto: Dolph Cantrijn